Strona poświęcona pacjentom

z pęcherzem nadreaktywnym i śródmiąższowym zapaleniem pęcherza

Leczenie bólu

Rodzaje bólu

Jaki rodzaj bólu towarzyszy OAB i IC?

Co to jest ból neuropatyczny?

Leki stosowane w bólu neuropatycznym

Inne metody leczenia bólu neuropatycznego

Endorfiny

Rodzaje bólu

Ból jest jedną z najważniejszych informacji przekazywanych nam przez organizm. Jest przykrą zmysłową reakcją towarzyszącą uszkodzeniu lub ostrzegającą o zagrożeniu integralności tkanek. Ze względu na podłoże i mechanizm powstawania bólu możemy je podzielić na:

Bóle receptorowe (nocyceptywne), związane z pobudzeniem odpowiednich komórek (receptorów) w organach ciała; najczęściej wyraźnie zlokalizowane, mają dwojaką postać:

- bóle trzewne (rozlewające się, lub odczuwane jako ucisk w obrębie jamy brzusznej i klatki piersiowej,

- bóle somatyczne (konkretnie umiejscowione) występują w obrębie skóry, tkanek kostnych i opłucnej.

Bóle neuropatyczne (przewodowe), związane z uszkodzeniem lub pobudzeniem komórek nerwowych, dzielą się również na dwa typy:

- bóle ośrodkowe – nerwobóle powstające w wyniku ucisku na pień nerwu lub rdzeń kręgowy,

- bóle obwodowe (odczuwane na powierzchni skóry) – pojawiają się jako efekt „odnerwienia” (zniszczenia obwodowych dróg nerwowych), uszkodzenia układu współczulnego (bóle wegetatywne) lub ucisku na korzenie nerwów.

Powrót na górę strony

Jaki rodzaj bólu towarzyszy OAB i IC?

W przypadku nadreaktywnego pęcherza(OAB) i śródmiąższowego zapalenia pęcherza (IC) bóle, na jakie skarżą się pacjenci, to przede wszystkim bóle o podłożu neurologicznym. Odczuwane są jako pieczenie, mrowienie, kłucie, rwanie. Ich dotkliwość w niewielkim stopniu, niestety, złagodzić tradycyjnie stosowane w lecznictwie opioidy. Leczenie komplikuje fakt, że chorzy z OAB i IC (zwłaszcza z tą ostatnią chorobą) otrzymują diagnozę i wdrożoną terapię po wielu latach, a zgodnego ze standardami postępowania leczenia przeciwbólowego nierzadko nigdy nie dostają lub otrzymują je w stanie, gdy stopień uszkodzeń uniemożliwia skuteczną terapię przeciwbólową. Duże znaczenie w takim postępowaniu mają lekceważenie dolegliwości pacjenta i przypisywanie ich jego psychice oraz obawa przed włączeniem w odpowiednim czasie silniejszych leków przeciwbólowych (w tym opioidów).

Powrót na górę strony

Co to jest ból neuropatyczny?

Ból neuropatyczny jest w medycynie definiowany jako ból odczuwany w związku z zakłóceniem czynności albo uszkodzeniem ośrodkowego, obwodowego lub współczulnego układu nerwowego, zaś w praktyce określany, jako ból pojawiający się w miejscu zmienionego czucia.

W zależności od stopnia nasilenia wyróżnia się trzy główne objawy:

- przewlekły, piekący lub kłujący ból o cechach dyzestezji,

- napadowy ból odczuwany jako przeszywające kłucie lub porównywany do porażenia prądem elektrycznym,

- allodynia – ból wywoływany jest przez niebolesny w normalnych warunkach bodziec: mechaniczny (np. dotyk) lub termiczny (pod wpływem ciepła lub zimna).

Inne, obserwowane u leczonych symptomy to:

- przeczulica (hiperalgezja) – nadmierna reakcja na słabe bodźce dotykowe lub bólowe,

- hiperpatia – odczuwanie bólu także po usunięciu jego źródła,

- parestezje (zakłócenia czucia w postaci nieprzyjemnego mrowienia, pieczenia, kłucia).

Powrót na górę strony

Leki stosowane w bólu neuropatycznym

W tradycyjnym leczeniu farmakologicznym stosuje się tzw. „drabinkę analgetyczną”, która stopniuje rodzaj i siłę działania stosowanych leków. Im wyższy jej stopień, tym silniejszy ból do zwalczenia.

Stopień I: analgetyki + leki wspomagające.

Stopień II: słabe opioidy + analgetyki + leki wspomagające.

Stopień III: mocne opioidy + analgetyki + leki wspomagające.

Na wszystkich stopniach drabinki analgetycznej mamy do czynienia z lekami wspomagającymi (koanalgetykami), do których zaliczamy:

Analgetyki to leki o silniejszym działaniu, zaliczamy do nich:

Słabe opioidy to:

Silne opioidy to:

W leczeniu bólu neuropatycznego sprawdzają się też w terapii wspomagającej leki antyhistaminowe (histamina podrażnia zakończenia nerwowe), witaminy z grupy B (zwłaszcza kwas foliowy) oraz suplementy zawierające kwasy omega, szczególnie kwas gammalinolenowy (GLA).

Powrót na górę strony

Inne metody leczenia bólu neuropatycznego

Niefarmakologiczne metody leczenia bólu stosowane są, gdy zawodne okazują się metody tradycyjne. Pacjenci z bólem neuropatycznym słabiej reagują na opioidy (morfina wciąż pozostaje najbardziej skutecznym środkiem farmakologicznym stosowanym w leczeniu), ich leczenie wymaga często stosowania wysokich dawek tych preparatów, co niesie ze sobą uciążliwe skutki uboczne (nudności, wymioty, zaparcia, senność).

Najczęściej stosowane tutaj metody to:

Powrót na górę strony

Endorfiny

Na osobną uwagę zasługują, znajdujące się obecnie w fazie testów klinicznych, próby zastąpienia morfiny endogennymi peptydami opioidowymi, czyli endomorfinami. Są to naturalne środki przeciwbólowe produkowane przez nasz organizm (endorfiny), których skutków działania doświadczamy np. w szoku powypadkowym, kiedy to nie czujemy bólu.

Próby przeprowadzone na zwierzętach okazały się bardzo obiecujące – endomorfiny radzą sobie z bólem neuropatycznym o wiele lepiej niż morfina, a ryzyko wystąpienia skutków niepożądanych jest o wiele mniejsze. Problemem pozostaje sposób podawania endomorfin (nie przedostają się one z krwią do mózgu) i ich szybki rozkład w organizmie (konieczne są dalsze modyfikacje).

W Polsce już dwadzieścia lat temu polscy naukowcy zsyntetyzowali substancję przeciwbólową - bifalinę, o której mówi się, że stanowi morfinę XXI wieku (jednak dopiero niedawno uzyskali zgodę na dalsze badania). Pod względem budowy jest ona bliska enkefalinom, naturalnym opioidom, które występują w ludzkim organizmie i regulują poziom bodźców bólowych docierających do mózgu. Bifalina jest znacznie silniejsza niż morfina, nie wykazuje skutków ubocznych morfiny i jest znacznie mniej toksyczna.

Kolejną obiecującą substancją o podobnym działaniu jest opiorfina - naturalny środek przeciwbólowy wyabstrahowany przez francuskich naukowców z ludzkiej śliny. W przeprowadzonych badaniach wykazali oni, że opiorfina jest sześć razy skuteczniejsza niż morfina: zastrzyki podawane w dawce 1 mg na kilogram ciała wykazywały skuteczność przeciwbólową równą iniekcjom 6 mg morfiny na kilogram ciała. Działanie opiorfiny ma polegać na hamowaniu rozkładu enkefalin.

Zaletą wszystkich substancji/metod oddziałujących na receptory endomorfinowe jest ich znacznie wyższa skuteczność w leczeniu bólu neuropatycznego niż obecnie używanych środków przeciwbólowych.

BIBLIOGRAFIA:

Bączyk Ewa, Łuczak Jacek, Kotlińska-Lemieszek Aleksandra, Patomechanizm i leczenie farmakologiczne bólu neuropatycznego , [za:] http://www.czytelniamedyczna.pl,

Celna broń w walce z przewlekłym bólem, [za:] http://www.eduskrypt.pl,

Kotlińska-Lemieszek Aleksandra, Łuczak Jacek, Zasady zwalczania bólów nowotworowych według Światowej Organizacji Zdrowia i Europejskiego Towarzystwa Opieki Paliatywnej, "Gazeta Lekarska", nr 4, czerwiec 2006.

Lewandowski Tomasz, Ból w chorobie nowotworowej, [za:]http://www.czytelniamedyczna.pl,

Naturalny środek bólowy detronizuje morfinę, [za:] www.kopalniawiedzy.pl.

Powrót na górę strony

Copyright © by Karolina Sykulska 2006-2024. Korzystanie z portalu i forum jest równoznaczne z akceptacją noty prawnej.